பாரதியார் பாடல்கள் - கண்ணம்மா என் காதலி

பாரதியார் பாடல்கள் - கண்ணம்மா என் காதலி

            

கண்ணம்மா என் காதலி – 1 (காட்சி வியப்பு) செஞ்சுருட்டி - ஏகதாளம் ரஸங்கள் : சிருங்காரம், அற்புதம்  சுட்டும் விழிச்சுடர் தான் - கண்ணம்மா! சூரிய சந்திர ரோ? வட்டக் கரிய விழி, - கண்ணம்மா! வானக் கருமை கொல்லோ? பட்டுக் கருநீலப் - புடவை பதித்த நல் வயிரம் நட்ட நடு நிசியில் - தெரியும் நக்ஷத் திரங்க ளடீ!                                          1 சோலை மல ரொளியோ - உனது சுந்தரப் புன்னகைதான்? நீலக் கடலலையே - உனது நெஞ்சி லலைக ளடீ! கோலக் குயி லோசை - உனது குரலி னிமை யடீ! வாலைக் குமரி யடீ! - கண்ணம்மா! மருவக் காதல் கொண்டேன்.                                 2 சாத்திரம் பேசு கிறாய், - கண்ணம்மா! சாத்திர மேதுக் கடீ! ஆத்திரங் கொண்டவர்க்கே - கண்ணம்மா! சாத்திர முண்டோ டீ! மூத்தவர் சம்மதியில் - வதுவை முறைகள் பின்பு செய்வோம்; காத்திருப் பேனோ டீ! - இதுபார், கன்னத்து முத்த மொன்று!                                   3

கண்ணம்மா என் காதலி – 2        (பின்னே வந்து நின்று கண் மறைத்தல்) நாதநாமக்கிரியை - ஆதிதாளம் ; சிருங்கார ரஸம்  மாலைப் பொழுதிலொரு மேடை மிசையே           வானையும் கடலினையும் நோக்கி யிருந்தேன்; மூலைக் கடலினையவ் வான வளையம்           முத்தமிட் டேதழுவி முகிழ்த்தல் கண்டேன்; நீல நெருக்கிடையில் நெஞ்சு செலுத்தி,           நேரங் கழிவதிலும் நினைப்பின்றியே சாலப் பலபலநற் பகற்கனவில்           தன்னை மறந்தலயந் தன்னில் இருந்தேன்.           1 ஆங்கப் பொழுதிலென் பின்பு றத்திலே,           ஆள்வந்து நின்றெனது கண்ம றைக்கவே, பாங்கினிற் கையிரண்டுத் தீண்டி யறிந்தேன்,           பட்டுடை வீசுகமழ் தன்னி லறிந்தேன், ஓங்கிவரு முவகை யூற்றி லறிந்தேன்;           ஒட்டுமி ரண்டுளத்தின் தட்டி லறிந்தேன்; "வாங்கி விடடிகையை யேடி கண்ணம்மா!           மாய மெவரிடத்தில்?" என்று மொழிந்தேன்.          2 சிரித்த ஒலியிலவள் கைவி லக்கியே           திருமித் தழுவி "என்ன செய்தி சொல்" என்றேன்; "நெரித்த திரைகடலில் என்ன கண்டிட்டாய்?           நீல விசும்பினிடை என்ன கண்டிட்டாய்? திரித்த நுரையினிடை என்ன கண்டிட்டாய்?           சின்னக் குமிழிகளில் என்ன கண்டிட்டாய்? பிரித்துப் பிரித்துநிதம் மேகம் அளந்தே           பெற்ற நலங்கள் என்ன? பேசுதி" என்றாள்.           3 "நெரித்த திரைக்கடலில் நின்முகங் கண்டேன்;           நீல விசும்பினிடை நின்முகங் கண்டேன்; திரித்த நுரையினிடை நின்முகங் கண்டேன்;           சின்னக் குமிழிகளில் நின்முகங் கண்டேன்; பிரித்துப் பிரித்துநிதம் மேகம் அளந்தே,           பெற்றதுன் முகமன்றிப் பிறிதொன் றில்லை; சிரித்த ஒலியினிலுள் கைவி லக்கியே,           திருமித் தழுவியதில் நின்முகங் கண்டேன்".         4

கண்ணம்மா என் காதலி - 3 (முகத்திரை களைதல்) நாதநாமக்கிரியை - ஆதிதாளம் ; சிருங்கார ரஸம்  தில்லித் துருக்கர் செய்த வழக்கமடி! - பெண்கள்        திரையிட்டு முகமலர் மறைத்து வைத்தல்; வல்லி யிடையினையும் ஓங்கி முன்னிற்கும் - இந்த        மார்பையும் மூடுவது சாத்திரங் கண்டாய்; வல்லி யிடையினையும் மார்பி ரண்டையும் - துணி        மறைத்தத னாலழகு மறைந்த தில்லை; சொல்லித் தெரிவ தில்லை, மன்மதக்கலை - முகச்        சோதி மறைத்துமொரு காதலிங் குண்டோ?             1 ஆரியர் முன்னெறிகள் மேன்மை யென்கிறாய் - பண்டை        ஆரியப் பெண்களுக்குத் திரைகள் உண்டோ? ஓரிரு முறைகண்டு பழகிய பின் - வெறும்        ஒப்புக்குக் காட்டுவதிந் நாண மென்னடீ? யாரிருந் தென்னை யிங்கு தடுத்திடுவார்? - வலு        வாக முகத்திரையை அகற்றி விட்டால்? காரிய மில்லையடி வீண்ப சப்பிலே - கனி         கண்டவன் தோலுரிக்கக் காத்தி ருப்பேனோ?           2

கண்ணம்மா என் காதலி - 4 (நாணிக் கண் புதைத்தல்) நாதநாமக்கிரியை - ஆதிதாளம் ; சிருங்கார ரஸம்  மன்னர் குலத்தினிடைப் பிறந்தவளை - இவன்         மருவ நிகழ்ந்ததென்று நாண முற்றதோ? சின்னஞ் சிறுகுழந்தை யென்ற கருத்தோ? - இங்கு         செய்யத் தகாதசெய்கை செய்தவ ருண்டோ? வன்ன முகத்திரையைக் களைந்தி டென்றேன் - நின்றன்         மதங்கண்டு துகிலினை வலிதுரிந்தேன். என்ன கருத்திலடி கண்புதைக்கிறாய்? - எனக்         கெண்ணப் படுவதில்லை யேடி கண்ணம்மா!           1 கன்னி வயதிலுனைக் கண்டதில்லையோ? - கன்னங்         கன்றிச் சிவக்கமுத்த மிட்ட தில்லையோ! அன்னிய மாகநம்முள் எண்ணுவதில்லை - இரண்         டாவியுமொன் றாகுமெனக் கொண்ட தில்லையோ? பன்னிப் பலவுரைகள் சொல்லுவ தென்னே? - துகில்         பறித்தவன் கைபறிக்கப் பயங்கொள்வனோ? என்னைப் புறமெனவுங் கருதுவதோ? - கண்கள்         இரண்டினில் ஒன்றையொன்று கண்டு வெள்குமோ?    2 நாட்டினிற் பெண்களுக்கு நாயகர் சொல்லும் - சுவை         நைந்த பழங்கதைகள் நானுரைப்பதோ? பாட்டுஞ் சுதியு மொன்று கலந்திடுங்கால் - தம்முள்         பன்னி உபசரணை பேசுவ துண்டோ? நீட்டுங் கதிர்களோடு நிலவு வந்தே - விண்ணை         நின்று புகழ்ந்து விட்டுப் பின்மருவுமோ? மூட்டும் விறகினைச் சோதி கவ்வுங்கால் - அவை         முன்னுப சாரவகை மொழிந்திடுமோ?                 3 சாத்திரக் காரரிடம் கேட்டு வந்திட்டேன்; - அவர்         சாத்திரஞ் சொல்லியதை நினக்குரைப்பேன்; நேற்று முன்னாளில் வந்த உறவன்றடீ! - மிக         நெடும்பண்டைக் காலமுதல் சேர்ந்து வந்ததாம். போற்றுமி ராமனென முன்புதித்தனை, - அங்கு         பொன்மிதிலைக் கரசன் பூமடந்தை நான்; ஊற்றமு தென்னவொரு வேய்ங்குழல் கொண்டோ ன் - கண்ணன்         உருவம் நினக்கமையப் பார்த்தன் அங்கு நான்.         4 முன்னை மிகப் பழமை இரணியனாம் - எந்தை         மூர்க்கந் தவிர்க்க வந்த நரசிங்கன் நீ; பின்னையொர் புத்தனென நான் வளர்ந்திட்டேன் - ஒளிப்         பெண்மை அசோதரையென் றுன்னை யெய்தினேன்; சொன்னவர் சாத்திரத்தில்மி கவல்லர் காண்; - அவர்         சொல்லிற் பழுதிருக்கக் காரண மில்லை; இன்னுங் கடைசிவரை ஒட்டிருக்குமாம்; - இதில்         ஏதுக்கு நாணமுற்றுக் கண்புதைப்பதே?                5

கண்ணம்மா என் காதலி - 5 (குறிப்பிடம் தவறியது) செஞ்சுருட்டி - ஆதிதாளம் ; சிருங்கார ரஸம்  தீர்த்தக் கரையினிலே - தெற்கு மூலையில்        செண்பகத் தோட்டத்திலே, பார்த்திருந்தால் வருவேன் - வெண்ணிலாவிலே        பாங்கியோ டென்று சொன்னாய். வார்த்தை தவறிவிட்டாய் - அடி கண்ணம்மா!        மார்பு துடிக்கு தடீ! பார்த்த விடத்திலெல்லாம் - உன்னைப்போலவே        பாவை தெரியு தடீ!                                   1 மேனி கொதிக்கு தடீ! - தலை சுற்றியே        வேதனை செய்கு தடீ! வானி லிடத்தை யெல்லாம் - இந்த வெண்ணிலா        வந்து தழுவுது பார்! மோனத் திருக்கு தடீ! - இந்த வையகம்        மூழ்கித் துயிலினிலே. நானொருவன் மட்டிலும் - பிரி வென்பதோர்        நரகத் துழலுவதோ?                                  2 கடுமை யுடைய தடீ! - எந்த நேரமும்        காவலுன் மாளிகையில்; அடிமை புகுந்த பின்னும் - எண்ணும்போது நான்        அங்கு வருவதற் கில்லை; கொடுமை பொறுக்க வில்லை - கட்டுங் காவலும்        கூடிக் கிடக்கு தங்கே; நடுமை யரசி யவள் - எதற் காகவோ        நாணிக் குலைந்திடுவாள்.                              3 கூடிப் பிரியாமலே - ஓரி ராவெலாம்        கொஞ்சிக் குலவி யங்கே, ஆடி விளை யாடியே, - உன்றன் மேனியை        ஆயிரங் கோடி முறை நாடித் தழுவி மனக் - குறை தீர்ந்து நான்        நல்ல களி யெய்தியே, பாடிப் பரவசமாய் - நிற்கவே தவம்        பண்ணிய தில்லை யடி!                               4

கண்ணம்மா என் காதலி - 6 யோகம் பாயு மொளி நீ யெனக்குப் பார்க்கும் விழி நானுனக்கு; தோயும் மது நீ யெனக்குத் தும்பியடி நானுனக்கு; வாயுரைக்க வருகுதில்லை; வாழிநின்றன் மேன்மை யெல்லாம்; தூயசுடர் வானொளியே! சூறையமுதே! கண்ணம்மா!         1 வீணையடி நீ யெனக்கு, மேவும் விரல் நானுனக்கு; பூணும் வடம் நீ யெனக்கு, புது வயிரம் நானுனக்கு; காணுமிடந்தோறு நின்றன் கண்ணி னொளி வீசுதடி! மானுடைய பேரர சே! வாழ்வு நிலையே! கண்ணம்மா!       2 வான் மழை நீ யெனக்கு, வண்ணமயில் நானுனக்கு; பான மடி நீ யெனக்குப் பாண்டமடி நானுனக்கு ஞான வொளி வீசுதடி; நங்கை நின்றன் சோதிமுகம்; ஊனமறு நல்லழகே! ஊறு சுவையே! கண்ணம்மா!           3 வெண்ணிலவு நீ யெனக்கு, மேவு கடல் நானுனக்கு; பண்ணுகதி நீ யெனக்குப் பாட்டினிமை நானுனக்கு; எண்ணியெண்ணிப் பார்த்திடிலோர் எண்ணமிலை நின்சுவைக்கே; கண்ணின் மணி போன்றவளே! கட்டியமுதே! கண்ணம்மா!   4 வீசு கமழ் நீ யெனக்கு, விரியுமலர் நானுனக்கு; பேசுபொருள் நீ யெனக்குப் பேணுமொழி நானுனக்கு; நேசமுள்ள வான்சுடரே; நின்னழகை யேதுரைப்பேன்? ஆசை மதுவே, கனியே, அள்ளு சுவையே கண்ணம்மா!      5 காதலடி நீ யெனக்குக் காந்த மடி நானுனக்கு; வேதமடி நீ யெனக்கு, வித்தையடி நானுனக்கு; போதமுற்ற போதினிலே பொங்கிவருந் தீஞ்சுவையே! நாதவடி வானவளே! நல்லஉயிரே கண்ணம்மா!              6 நல்லவுயிர், நீ யெனக்கு, நாடியடி நானுனக்கு; செல்வமடி நீ யெனக்கு, சேம நிதி நானுனக்கு; எல்லையற்ற பேரழகே! எங்கும் நிறை பொற்சுடரே! முல்லை நிகர் புன்னகையாய்! மோதுமின்பமே! கண்ணம்மா!  7 தாரையடி நீ யெனக்குத் தண்மதியம் நானுனக்கு; வீரமடி நீ யெனக்கு, வெற்றியடி நானுனக்கு; தாரணியில் வானுலகில் சார்ந்திருக்கும் இன்பமெல்லாம் ஒருருவமாய்ச் சமைந்தாய்! உள்ளமுதே! கண்ணம்மா!        8