பாரதியார் பாடல்கள் - கண்ணன் என் ஆண்டான்

பாரதியார் பாடல்கள்

கண்ணன் என் ஆண்டான்

புன்னாகவராளி     -     திஸ்ர     ஏகதாளம்
ரஸங்கள் : அற்புதம், கருணை

தஞ்ச முலகினில் எங்கணு மின்றித்
           தவித்துத் தடுமாறி,
பஞ்சைப் பறையன் அடிமை புகுந்தேன்,
           பார முனக் காண்டே!
           ஆண்டே! - பாரமுனக் காண்டே!                      1

துன்பமும் நோயும் மிடிமையுந் தீர்த்துச்
           சுகமருளல் வேண்டும்;
அன்புடன் நின்புகழ் பாடிக்குதித்து நின்
           ஆணை வழி நடப்பேன்;
           ஆண்டே! - ஆணைவழி நடப்பேன்.                   2

சேரி முழுதும் பறையடித் தேயருட்
           சீர்த்திகள் பாடிடுவேன்;
பேரிகை கொட்டித் திசைக ளதிர நின்
           பெயர் முழக்கிடுவேன்;
           ஆண்டே! - பெயர் முழக்கிடுவேன்.                   3

பண்ணைப் பறையர் தங் கூட்டத்தி லேயிவன்
           பாக்கிய மோங்கி விட்டான்;
கண்ண னடிமை யிவனெனுங் கீர்த்தியில்
           காதலுற் றிங்கு வந்தேன்;
           ஆண்டே! - காதலுற் றிங்குவந்தேன்.                  4

காடு கழனிகள் காத்திடுவேன், நின்றன்
           காலிகள் மேய்த்திடுவேன்;
பாடுபடச் சொல்லிப் பார்த்ததன் பின்னரென்
           பக்குவஞ் சொல்லாண்டே!
           ஆண்டே! - பக்குவஞ் சொல்லாண்டே!                5

தோட்டங்கள் கொத்திச் செடிவளர்க்கச் சொல்லிச்
           சோதனை போடாண்டே!
காட்டு மழைக்குறி தப்பிச் சொன்னா லெனைக்
           கட்டியடி யாண்டே!
           ஆண்டே! - கட்டியடி யாண்டே!                       6

பெண்டு குழந்தைகள் கஞ்சி குடித்துப்
           பிழைத்திட வேண்டுமையே!
அண்டை யயலுக்கென் னாலுப காரங்கள்
           ஆகிட வேண்டுமையே!
           உபகாரங்கள் - ஆகிட வேண்டுமையே!               7

மானத்தைக் காக்கவோர் நாலுமுழத்துணி
           வாங்கித் தரவேணும்!
தானத்துக்குச் சில வேட்டிகள் வாங்கித்
           தரவுங் கடனாண்டே!
           சில வேட்டி - தரவுங் கடனாண்டே.                   8

ஒன்பது வாயிற் குடிலினைச் சுற்றி
           யொருசில பேய்கள் வந்தே
துன்பப் படுத்துது மந்திரஞ் செய்து
           தொலைத்திட வேண்டுமையே!
           பகையாவுந் - தொலைத்திட வேண்டுமையே!          9

பேயும் பிசாசுந் திருடரு மென்றன்
           பெயரினைக் கேட்டளவில்,
வாயுங் கையுங்கட்டி அஞ்சி நடக்க
           வழி செய்ய வேண்டுமையே!
           தொல்லைதீரும் - வழிசெய்ய வேண்டுமையே!        10

பாரதியார் பாடல்கள் - கண்ணம்மா என் காதலி

பாரதியார் பாடல்கள் - கண்ணம்மா என் காதலி

            

கண்ணம்மா என் காதலி – 1 (காட்சி வியப்பு) செஞ்சுருட்டி - ஏகதாளம் ரஸங்கள் : சிருங்காரம், அற்புதம்  சுட்டும் விழிச்சுடர் தான் - கண்ணம்மா! சூரிய சந்திர ரோ? வட்டக் கரிய விழி, - கண்ணம்மா! வானக் கருமை கொல்லோ? பட்டுக் கருநீலப் - புடவை பதித்த நல் வயிரம் நட்ட நடு நிசியில் - தெரியும் நக்ஷத் திரங்க ளடீ!                                          1 சோலை மல ரொளியோ - உனது சுந்தரப் புன்னகைதான்? நீலக் கடலலையே - உனது நெஞ்சி லலைக ளடீ! கோலக் குயி லோசை - உனது குரலி னிமை யடீ! வாலைக் குமரி யடீ! - கண்ணம்மா! மருவக் காதல் கொண்டேன்.                                 2 சாத்திரம் பேசு கிறாய், - கண்ணம்மா! சாத்திர மேதுக் கடீ! ஆத்திரங் கொண்டவர்க்கே - கண்ணம்மா! சாத்திர முண்டோ டீ! மூத்தவர் சம்மதியில் - வதுவை முறைகள் பின்பு செய்வோம்; காத்திருப் பேனோ டீ! - இதுபார், கன்னத்து முத்த மொன்று!                                   3

கண்ணம்மா என் காதலி – 2        (பின்னே வந்து நின்று கண் மறைத்தல்) நாதநாமக்கிரியை - ஆதிதாளம் ; சிருங்கார ரஸம்  மாலைப் பொழுதிலொரு மேடை மிசையே           வானையும் கடலினையும் நோக்கி யிருந்தேன்; மூலைக் கடலினையவ் வான வளையம்           முத்தமிட் டேதழுவி முகிழ்த்தல் கண்டேன்; நீல நெருக்கிடையில் நெஞ்சு செலுத்தி,           நேரங் கழிவதிலும் நினைப்பின்றியே சாலப் பலபலநற் பகற்கனவில்           தன்னை மறந்தலயந் தன்னில் இருந்தேன்.           1 ஆங்கப் பொழுதிலென் பின்பு றத்திலே,           ஆள்வந்து நின்றெனது கண்ம றைக்கவே, பாங்கினிற் கையிரண்டுத் தீண்டி யறிந்தேன்,           பட்டுடை வீசுகமழ் தன்னி லறிந்தேன், ஓங்கிவரு முவகை யூற்றி லறிந்தேன்;           ஒட்டுமி ரண்டுளத்தின் தட்டி லறிந்தேன்; "வாங்கி விடடிகையை யேடி கண்ணம்மா!           மாய மெவரிடத்தில்?" என்று மொழிந்தேன்.          2 சிரித்த ஒலியிலவள் கைவி லக்கியே           திருமித் தழுவி "என்ன செய்தி சொல்" என்றேன்; "நெரித்த திரைகடலில் என்ன கண்டிட்டாய்?           நீல விசும்பினிடை என்ன கண்டிட்டாய்? திரித்த நுரையினிடை என்ன கண்டிட்டாய்?           சின்னக் குமிழிகளில் என்ன கண்டிட்டாய்? பிரித்துப் பிரித்துநிதம் மேகம் அளந்தே           பெற்ற நலங்கள் என்ன? பேசுதி" என்றாள்.           3 "நெரித்த திரைக்கடலில் நின்முகங் கண்டேன்;           நீல விசும்பினிடை நின்முகங் கண்டேன்; திரித்த நுரையினிடை நின்முகங் கண்டேன்;           சின்னக் குமிழிகளில் நின்முகங் கண்டேன்; பிரித்துப் பிரித்துநிதம் மேகம் அளந்தே,           பெற்றதுன் முகமன்றிப் பிறிதொன் றில்லை; சிரித்த ஒலியினிலுள் கைவி லக்கியே,           திருமித் தழுவியதில் நின்முகங் கண்டேன்".         4

கண்ணம்மா என் காதலி - 3 (முகத்திரை களைதல்) நாதநாமக்கிரியை - ஆதிதாளம் ; சிருங்கார ரஸம்  தில்லித் துருக்கர் செய்த வழக்கமடி! - பெண்கள்        திரையிட்டு முகமலர் மறைத்து வைத்தல்; வல்லி யிடையினையும் ஓங்கி முன்னிற்கும் - இந்த        மார்பையும் மூடுவது சாத்திரங் கண்டாய்; வல்லி யிடையினையும் மார்பி ரண்டையும் - துணி        மறைத்தத னாலழகு மறைந்த தில்லை; சொல்லித் தெரிவ தில்லை, மன்மதக்கலை - முகச்        சோதி மறைத்துமொரு காதலிங் குண்டோ?             1 ஆரியர் முன்னெறிகள் மேன்மை யென்கிறாய் - பண்டை        ஆரியப் பெண்களுக்குத் திரைகள் உண்டோ? ஓரிரு முறைகண்டு பழகிய பின் - வெறும்        ஒப்புக்குக் காட்டுவதிந் நாண மென்னடீ? யாரிருந் தென்னை யிங்கு தடுத்திடுவார்? - வலு        வாக முகத்திரையை அகற்றி விட்டால்? காரிய மில்லையடி வீண்ப சப்பிலே - கனி         கண்டவன் தோலுரிக்கக் காத்தி ருப்பேனோ?           2

கண்ணம்மா என் காதலி - 4 (நாணிக் கண் புதைத்தல்) நாதநாமக்கிரியை - ஆதிதாளம் ; சிருங்கார ரஸம்  மன்னர் குலத்தினிடைப் பிறந்தவளை - இவன்         மருவ நிகழ்ந்ததென்று நாண முற்றதோ? சின்னஞ் சிறுகுழந்தை யென்ற கருத்தோ? - இங்கு         செய்யத் தகாதசெய்கை செய்தவ ருண்டோ? வன்ன முகத்திரையைக் களைந்தி டென்றேன் - நின்றன்         மதங்கண்டு துகிலினை வலிதுரிந்தேன். என்ன கருத்திலடி கண்புதைக்கிறாய்? - எனக்         கெண்ணப் படுவதில்லை யேடி கண்ணம்மா!           1 கன்னி வயதிலுனைக் கண்டதில்லையோ? - கன்னங்         கன்றிச் சிவக்கமுத்த மிட்ட தில்லையோ! அன்னிய மாகநம்முள் எண்ணுவதில்லை - இரண்         டாவியுமொன் றாகுமெனக் கொண்ட தில்லையோ? பன்னிப் பலவுரைகள் சொல்லுவ தென்னே? - துகில்         பறித்தவன் கைபறிக்கப் பயங்கொள்வனோ? என்னைப் புறமெனவுங் கருதுவதோ? - கண்கள்         இரண்டினில் ஒன்றையொன்று கண்டு வெள்குமோ?    2 நாட்டினிற் பெண்களுக்கு நாயகர் சொல்லும் - சுவை         நைந்த பழங்கதைகள் நானுரைப்பதோ? பாட்டுஞ் சுதியு மொன்று கலந்திடுங்கால் - தம்முள்         பன்னி உபசரணை பேசுவ துண்டோ? நீட்டுங் கதிர்களோடு நிலவு வந்தே - விண்ணை         நின்று புகழ்ந்து விட்டுப் பின்மருவுமோ? மூட்டும் விறகினைச் சோதி கவ்வுங்கால் - அவை         முன்னுப சாரவகை மொழிந்திடுமோ?                 3 சாத்திரக் காரரிடம் கேட்டு வந்திட்டேன்; - அவர்         சாத்திரஞ் சொல்லியதை நினக்குரைப்பேன்; நேற்று முன்னாளில் வந்த உறவன்றடீ! - மிக         நெடும்பண்டைக் காலமுதல் சேர்ந்து வந்ததாம். போற்றுமி ராமனென முன்புதித்தனை, - அங்கு         பொன்மிதிலைக் கரசன் பூமடந்தை நான்; ஊற்றமு தென்னவொரு வேய்ங்குழல் கொண்டோ ன் - கண்ணன்         உருவம் நினக்கமையப் பார்த்தன் அங்கு நான்.         4 முன்னை மிகப் பழமை இரணியனாம் - எந்தை         மூர்க்கந் தவிர்க்க வந்த நரசிங்கன் நீ; பின்னையொர் புத்தனென நான் வளர்ந்திட்டேன் - ஒளிப்         பெண்மை அசோதரையென் றுன்னை யெய்தினேன்; சொன்னவர் சாத்திரத்தில்மி கவல்லர் காண்; - அவர்         சொல்லிற் பழுதிருக்கக் காரண மில்லை; இன்னுங் கடைசிவரை ஒட்டிருக்குமாம்; - இதில்         ஏதுக்கு நாணமுற்றுக் கண்புதைப்பதே?                5

கண்ணம்மா என் காதலி - 5 (குறிப்பிடம் தவறியது) செஞ்சுருட்டி - ஆதிதாளம் ; சிருங்கார ரஸம்  தீர்த்தக் கரையினிலே - தெற்கு மூலையில்        செண்பகத் தோட்டத்திலே, பார்த்திருந்தால் வருவேன் - வெண்ணிலாவிலே        பாங்கியோ டென்று சொன்னாய். வார்த்தை தவறிவிட்டாய் - அடி கண்ணம்மா!        மார்பு துடிக்கு தடீ! பார்த்த விடத்திலெல்லாம் - உன்னைப்போலவே        பாவை தெரியு தடீ!                                   1 மேனி கொதிக்கு தடீ! - தலை சுற்றியே        வேதனை செய்கு தடீ! வானி லிடத்தை யெல்லாம் - இந்த வெண்ணிலா        வந்து தழுவுது பார்! மோனத் திருக்கு தடீ! - இந்த வையகம்        மூழ்கித் துயிலினிலே. நானொருவன் மட்டிலும் - பிரி வென்பதோர்        நரகத் துழலுவதோ?                                  2 கடுமை யுடைய தடீ! - எந்த நேரமும்        காவலுன் மாளிகையில்; அடிமை புகுந்த பின்னும் - எண்ணும்போது நான்        அங்கு வருவதற் கில்லை; கொடுமை பொறுக்க வில்லை - கட்டுங் காவலும்        கூடிக் கிடக்கு தங்கே; நடுமை யரசி யவள் - எதற் காகவோ        நாணிக் குலைந்திடுவாள்.                              3 கூடிப் பிரியாமலே - ஓரி ராவெலாம்        கொஞ்சிக் குலவி யங்கே, ஆடி விளை யாடியே, - உன்றன் மேனியை        ஆயிரங் கோடி முறை நாடித் தழுவி மனக் - குறை தீர்ந்து நான்        நல்ல களி யெய்தியே, பாடிப் பரவசமாய் - நிற்கவே தவம்        பண்ணிய தில்லை யடி!                               4

கண்ணம்மா என் காதலி - 6 யோகம் பாயு மொளி நீ யெனக்குப் பார்க்கும் விழி நானுனக்கு; தோயும் மது நீ யெனக்குத் தும்பியடி நானுனக்கு; வாயுரைக்க வருகுதில்லை; வாழிநின்றன் மேன்மை யெல்லாம்; தூயசுடர் வானொளியே! சூறையமுதே! கண்ணம்மா!         1 வீணையடி நீ யெனக்கு, மேவும் விரல் நானுனக்கு; பூணும் வடம் நீ யெனக்கு, புது வயிரம் நானுனக்கு; காணுமிடந்தோறு நின்றன் கண்ணி னொளி வீசுதடி! மானுடைய பேரர சே! வாழ்வு நிலையே! கண்ணம்மா!       2 வான் மழை நீ யெனக்கு, வண்ணமயில் நானுனக்கு; பான மடி நீ யெனக்குப் பாண்டமடி நானுனக்கு ஞான வொளி வீசுதடி; நங்கை நின்றன் சோதிமுகம்; ஊனமறு நல்லழகே! ஊறு சுவையே! கண்ணம்மா!           3 வெண்ணிலவு நீ யெனக்கு, மேவு கடல் நானுனக்கு; பண்ணுகதி நீ யெனக்குப் பாட்டினிமை நானுனக்கு; எண்ணியெண்ணிப் பார்த்திடிலோர் எண்ணமிலை நின்சுவைக்கே; கண்ணின் மணி போன்றவளே! கட்டியமுதே! கண்ணம்மா!   4 வீசு கமழ் நீ யெனக்கு, விரியுமலர் நானுனக்கு; பேசுபொருள் நீ யெனக்குப் பேணுமொழி நானுனக்கு; நேசமுள்ள வான்சுடரே; நின்னழகை யேதுரைப்பேன்? ஆசை மதுவே, கனியே, அள்ளு சுவையே கண்ணம்மா!      5 காதலடி நீ யெனக்குக் காந்த மடி நானுனக்கு; வேதமடி நீ யெனக்கு, வித்தையடி நானுனக்கு; போதமுற்ற போதினிலே பொங்கிவருந் தீஞ்சுவையே! நாதவடி வானவளே! நல்லஉயிரே கண்ணம்மா!              6 நல்லவுயிர், நீ யெனக்கு, நாடியடி நானுனக்கு; செல்வமடி நீ யெனக்கு, சேம நிதி நானுனக்கு; எல்லையற்ற பேரழகே! எங்கும் நிறை பொற்சுடரே! முல்லை நிகர் புன்னகையாய்! மோதுமின்பமே! கண்ணம்மா!  7 தாரையடி நீ யெனக்குத் தண்மதியம் நானுனக்கு; வீரமடி நீ யெனக்கு, வெற்றியடி நானுனக்கு; தாரணியில் வானுலகில் சார்ந்திருக்கும் இன்பமெல்லாம் ஒருருவமாய்ச் சமைந்தாய்! உள்ளமுதே! கண்ணம்மா!        8

பாரதிதாசன் பாடல்கள் – 1 (Bharathidasan Poems - 1)

பாரதிதாசன் பாடல்கள் – 1 (Bharathidasan Poems - 1)

 தமிழை என்னுயிர் என்பேன்

கனியிடை ஏறிய சுளையும் – முற்றல் 

கழையிடை ஏறிய சாறும் 

பனிமலர் ஏறிய தேனும் – காய்ச்சுப் 

பாகிடை ஏறிய சுவையும் 

நனிபசு பொழியும் பாலும் – தென்னை 

நல்கிய குளிரிள நீரும் 

இனிய என்பேன் எனினும் – தமிழை 

என்னுயிர் என்பேன் கண்டீர்.

---

படைத் தமிழ்

இருளினை, வறுமை நோயை 

இடருவேன்; என்னுடல் மேல் 

உருள்கின்ற பகைக்குன்றை 

நான் ஒருவனே உதிர்ப்பேன்; 

நீயோ கருமான்செய் படையின் வீடு; 

நான் அங்கோர் மறவன்! கண்ணற் 

பொருள்தரும் தமிழே! 

நீ ஓர் பூக்காடு; நானோர் தும்பி!

---

தென்றலுக்கு நன்றி  

கமுகொடு நெடிய தென்னை 

கமழ்கின்ற சந்தனங்கள் 

சமைக்கின்ற பொதிகை அன்னை 

உனைத் தந்தாள்; தமிழைத் தந்தாள்! 

தமிழ் எனக் ககத்தும், தக்க 

தென்றல் நீ புறத்தும் இன்பம் 

அமைவுறச் செய்வதை நான் 

கனவிலும் மறவேன் அன்றோ?

---

ஒத்துண்ணல்  

இட்டதோர் தாமரைப்பூ 

இதழ் விரித்திருத்தல் போலே 

வட்டமாய் புறாக்கள் கூடி 

இரையுண்ணும்; அவற்றின் வாழ்வில் 

வெட்டில்லை; குத்துமில்லை; 

வேறுவேறு இருந்து அருந்தும் 

கட்டில்லை; கீழ்மேல் என்னும் 

கண்மூடி வழக்கம் இல்லை!

---

நீலவான் ஆடைக்குள்

நீலவான் ஆடைக்குள் உடல் மறைத்து, 

நிலாவென்று காட்டுகின்றாய் ஒளி முகத்தைக் 

கோல முழுதும் காட்டிவிட்டால் காதற் 

கொள்ளையிலே இவ்வுலகம் சாமோ? – வானச் 

சோலையிலே பூத்ததனிப் பூவோ நீதான்! 

சொக்கவெள்ளிப் பாற்குடமோ, அமுத ஊற்றோ! 

காலைவந்த செம்பரிதி கடலில் மூழ்கிக் 

கனல்மாறிக் குளிரடைந்த ஒளிப்பிழம்போ!

---

ஆற்றுநடை

நோய் தீர்ந்தார், வறுமை தீர்ந்தார், 

நூற்றுக்கு நூறு பேரும்! 

ஓய்வின்றிக் கலப்பை தூக்கி 

உழவுப்பண் பாடலானார்! 

சேய்களின் மகிழ்ச்சி கண்டு 

சிலம்படி குலுங்க ஆற்றுத் 

தாய் நடக்கின்றாள், வையம் 

தழைகவே தழைக்க வென்றே!

---

பாரதி பற்றி பாரதிதாசன்

பைந்தமிழ்த் தேர்ப்பாகன் அவனொரு 

செந்தமிழ்த் தேனீ, சிந்துக்குத் தந்தை! 

குவிக்கும் கவிதைக்குயில்! இந்நாட்டினைக் 

கவிழ்க்கும் பகையைக் கவிழ்க்கும் கவிமுரசு! 

நீடுதுயில் நீக்கப்பாடி வந்த நிலா! 

காடு கமழும் கற்பூரச் சொற்கோ! 

கற்பனை ஊற்றாம் கதையின் புதையல்! 

திறம்பட வந்த மறவன், புதிய 

அறம்பாட வந்த அறிஞன், நாட்டிற் 

படரும் சாதிப்படைக்கு மருந்து! 

மண்டும் மதங்கள் அண்டா நெருப்பவன்! 

அயலார் எதிர்ப்புக் கணையா விளக்கவன்! 

என்னென்று சொல்வேன், என்னென்று சொல்வேன்! 

தமிழால், பாரதி தகுதி பெற்றதும் 

தமிழ், பாரதியால் தகுதி பெற்றதும் 

எவ்வாறென்பதை எடுத்துரைக்கின்றேன்.

---

அழகின் சிரிப்பு

சிறுகுழந்தை விழியினிலே ஒளியாய் நின்றாள்; 

திருவிளக்கில் சிரிக்கின்றாள்; நாரெடுத்து 

நறுமலரைத் தொடுப்பாளின் விரல் வளைவில் 

நாடகத்தைச் செய்கின்றாள்! அடடே, செந்தோள் 

புறத்தினிலே கலப்பையுடன் உழவன் செல்லும் 

புதுநடையில் பூரித்தாள்; விளைந்த நன்செய் 

நிறத்தினிலே என்விழியை நிறுத்தினாள்; என் 

நெஞ்சத்தில் குடியேறி மகிழ்ச்சி செய்தாள்!

---

திருப்பள்ளி யெழுச்சி

நற்பெரு மார்கழி மாதமோர் காலை 

நமதுநற் பாரதி யாரோடு நாங்கள் 

பொற்பு மிகும்மடு நீரினில் ஆடிடப் 

போகும் வழியினில் நண்பர் ஒருவரைப் 

பெற்ற முதுவய(து) அன்னையார் ஐயரே 

பீடு /தரும்"திருப்/பள்ளி/யெழுச்சி"தான்/ 

சொற்றிறத்தோடுநீர் பாடித் தருகெனத் 

தூய்மைக் கவிஞரும் சென்றனர் ஒப்பியே 

நீல மணியிருட் காலை அமைதியில் 

நெஞ்சு குளிரும் நெடுமரச் சாலையின் 

கோல நடையிற் குதிக்கும் மகிழ்ச்சியால், 

கோரி உடன்வரும் நண்பர்கள் மத்தியில், 

காலை மலரக் கவிதை மலர்ந்தது 

ககன முழுமையும் தேனலை பாய்ந்தது 

ஞானப் பொழுது புலர்ந்த தென் றார்ந்த 

நல்ல தமிழ்க்கவி நாமடைந் தோமே. (6:2)

---

புது நாளினை எண்ணி உழைப்போம் 

சும்மா கெடந்த நிலத்தைக் கொத்திச் 

சோம்பலில்லாமே ஏர் நடத்தி 

கம்மாக் கரையை ஒசத்திக்கட்டி 

கரும்புக் கொல்லையில் வாய்க்கால் வெட்டி 

சம்பாப் பயிரைப் புடுங்கி நட்டுத் 

தகுந்த முறையில் தண்ணீர் விட்டு 

நெல்லு வெளைஞ்சிருக்கு - வரப்பும் 

உள்ளே மறைஞ்சிருக்கு 

மண்ணைக் கிளறிக் குழியமைச்சு 

வாழைக் கன்னுகளை ஊடாலே வச்சு 

தண்ணி பெற அக்களை பறிச்சுச் 

சந்திர சூரியர் காண ஒழைச்சு 

ஒண்ணுக்கு பத்தாக் கிளைவெடிச்சு 

கண்ணுக் கழகா நிண்ணு தழைச்சு 

இலை விரிஞ்சிருக்கு - காய்க் 

குலை சரிஞ்சிருக்கு 

பெண்: 

வாழை நிலைக்குது சோலை தழைக்குது 

ஏழைகளுக்கதில் என்ன கிடைக்குது? 

கூழைக் குடிக்குது; நாளைக் கழிக்குது 

ஓலைக் குடிசையில் ஒட்டிக் கிடக்குது 

காடு வெளைஞ்சென்ன மச்சான் - உழைப்போர்க்கு 

கையுங்காலுந்தானே மிச்சம்? 

ஆண்: 

நாடு செழிச்சிட மாடா ஒழைச்சவன் 

நாத்துப் பறிச்சவன், ஏத்தம் எறைச்சவன் 

மூடாத மேனியும் ஓடா எளச்சவன் 

போடா விதைகளும் போட்டு வளர்த்தவன் 

அரை வயித்து கஞ்சி குடிக்கிறான் - சிலநாள் 

அதுவுங் கிடைக்காமத் துடிக்கிறான் 

பெண்: 

மாடா உழைச்சவன் வீட்டினிலே - பசி 

வந்திடக் காரணம் என்ன மச்சான்? 

ஆண்: 

அவன் தேடிய செல்வங்கள் சீமான் வீட்டினிலே 

சேர்ந்ததினால் வந்த தொல்லையடி 

பெண்: 

பஞ்சைப் பரம்பரை வாழ்வதற்கு - இனிப் 

பண்ண வேண்டியது என்ன மச்சான்? 

ஆண்: 

தினம்- 

கெஞ்சிக் கிடப்பதில் பஞ்சந் தெளியாது 

தஞ்சம் துணிஞ்சிட வேணுமடி 

பெண்: 

சிறும் புயலால் மெலிந்தவருக்குச் - சர்க்கார் 

செஞ்ச உதவிகள் என்ன மச்சான்? 

ஆண்: 

அங்கு- 

நாளும் பிணத்தைப் புதைப்பதற்கு - நம்ம 

நாணய சர்க்கார் உதவுமடி 

பெண்: 

தங்கவும் வீடின்றித் திங்கவும் சோறின்றித் 

தத்தளிப்போர்கெதி என்ன மச்சான்? 

ஆண்: 

நாட்டில்- 

எங்கும் தொழிலாளர் கூட்டமடி - அவர் 

பங்காளி போன்றோரைக் காப்பாரடி 

பெண்: 

ஏழைகள் ஒன்றாய் இணைந்து விட்டால் - இங்கு 

எஞ்சியுள்ளோர் நிலை என்ன மச்சான்? 

ஆண்: 

சில- 

பேழை வயிற்றுப் பெருச்சாளிகள் - எதிர் 

காலத்தை எண்ணித் தெளிவாரடி 

பெண்: 

நாளை விடிஞ்சாப் பெரும் பொங்கல் - அதில் 

நாமும் கலந்திட வேணும் மச்சான் 

ஆண்: 

மிக- 

நல்லது வள்ளி கலந்திடுவோம் - புது 

நாளினை எண்ணி வணங்கிடுவோம் 

இருவர்: 

வல்லமையாலே வளம் பெறுவோம் - பசித் 

தொல்லை அகலத் தொழில் புரிவோம்!